Gure praktikaldia amaitzear dago, eta hilabete hau oso azkar pasatu zaidala aitortu behar dizuet. Nahiz eta nire bizitzako lehen praktikaldia ez izan, gauza asko ikasi ditut. Aurreko marrazkian azaldu nizuen, beste adin ezberdinekoekin aritu nintzela praktiketan, hain zuzen, 0-1 eta 2 urtekoekin, oraingo honetan 5 urtekoekin nago eta zeharo ezberdina izan dela iruditzen zait, urte batetik bestera haurrak asko aldatzen baitira. 5 urtekoak, idazten eta irakurtzen ikasten ari dira, eta beraiei laguntzea asko gustatzen zait. Esperientzi polita izaten ari da eta oso gustura nago tokatu zaidan haur talde eta irakaslearekin.
Gogoratzen naiz, ikastola honetara orain dela hilabete bat etorri nintzenean. Oso urduri joan nintzen, izan ere, ez nekien haurrak nola erreakzionatuko zuten, ez bainaiz inoiz egon 5 urteko haurrekin. Hasieran ez nekien nola jokatu, zer esan,… baina poliki-poliki lehen eguneko urduritasuna alde batera utzi eta aurrera jo nuen. Haurrekin konfiantza hartu dut, baita irakaslearekin ere. Egia esan, irakaslearekin oso ondo egon naiz, berak konfiantza eskaini baitit. Irakasleak gauza asko azaldu dizkit eta egia esan, asko lagundu dit. Psikomotrizitate saioko gauza batzuk ere azaldu dizkit, oso ondo egon naizela esan behar dut.
Ez dakit egin dudan marrazkia ulertuko duzuen, baina orain azalduko dizuet. Egindako marrazkian, egunerokoa egiten azaltzen naiz. Egun batean, irakasleak egunerokoa egiteko aukera eman zidan, aitortu behar dizuet, egunerokoa egin nahi nuen galdetu zidanean erabateko urduritasuna sartu zitzaidala, baina horri aurre egiten jakin nuen. Gutxi gora behera, banekien nola egiten zuten egunerokoa. Denak, lurrean eseri eta arduraduna nirekin zutik geratu zen. Hasieran, urduri nengoen baina denbora pasatzen zihoan neurrian, lasaitu eta nire urduritasuna alde batera utzi nuen. Esperientzi hau oso baliagarria egin zitzaidan, inoiz ez bainintzen egon horrelako kasu batean. Momentu batean, irakasle papera hartzeko aukera izan nuen eta asko gustatu zitzaidan.
Esan behar dut, batzuetan oso identifikatuta sentitu naizela haur bat edo bestearekin, izan ere, batzuk oso isilak eta lotsatiak dira, eta ni txikietan horrelakoa nintzela etorri zait burura. Horrelako kasuetan, enpatia izatea oso garrantzitsua dela iruditzen zait, askotan haurren azalean jarri behar gara, eta guri gauza batzuk lotsa ematen diguten bezala, beraiei ere lotsa ematen diela eta hori onartu behar dela oso garrantzitsua da.
Lehen esan dudan bezala, asko ikasi dut ikastolan egon naizen denbora honetan. Unibertsitatean ematen ditugun gaiak praktikan jartzeko aukera izan dut eta hori positibotzat hartu beharreko gauza bat da. Orain, praktikaldia amaitzean eta berriz ere unibertsitatera joaten garenean, lehen baina indar gehiagorekin joan behar naiz, hau baita nire gustuko lana eta irakasle izatea asko gustatuko litzaidake.
Badakit marrazkia ez dela ondo ikusten, baina ezin izan dut ondo jarri.